Perfect Love Story (end)

I am putting Reed on a box. Everything that reminds me of him, all his memories, it belongs to the box now. I know that it will not be easy for me, but I'll try my best to move on and let all his memories go. I sighed. Ngayon ang flight ko papuntang Cebu. Dalawang oras mula ngayon ay haharapin ko na ang bagong kabanata ng buhay ko. Ang buhay na wala si Reed. Siguro nga tama si Ike, dapat hindi na ako umasa na magkakaroon pa ako ng happy ending kasama si Reed. Kung meron man, malamang ibang tao ang kasama ko. Dapat nga pag-aralan ko na hindi na isipin si Reed. Tuturuan ko na ang puso ko na hindi siya mahalin, siguro sa ganitong paraan, mas magiging madali ang paglimot.

"Bebe..." narinig kong tawag ni Ike. hindi ko siya pinansin. Ipinagpatuyloy ko ang pag-e-empake. Wala ako sa mood para makipag-usapo ngayon. GVusto ko muna ng serenity para sa sarili ko. Quiet time to think about my actions.

"Maria Elizabeth!" singhal ni Ike sa akin. Naiinis na hinarap ko siya.

"Bakit ba?! Hindi mo ba nakikita na busy ako?! Tigilan mo nga muna ako Isaac! At huwag mong kabuuin ang pangalan ko!" Ipinagpatuloy ko ang pag-e-empake. Hindi ko pinasin si Ike.

"Bebe.." malumanay na sabi niya. "I think that you should go watch the news first before you continue packing." naiinis na hinarap ko si Ike.

"Bakit? may guidelines ba ng tamang pag-eempake sa balita? ano naman ang kinalaman ng balita sa buhay ko? Pwede ba Ike? Tigilan mo muna ako!" laking gulat ko ng
hawakan ni Ike ang braso ko at hinatak ako palabas ng kwarto, kinaladkad niya ako pababa ng hagdan at dinala sa kusina kung saan bukas ang tv. Isang drama series na panghapon ang labas.

"I can't see why i have to watch this show? Ano naman ang ikabubuti sa buhay ko kung malaman ni Ella na si Vira pala ang kakambal niya?" sarkastikong sabi ko kay Ike. Ilang minuto pa ang lumipas ay nag-news flash na.

"Ayan, news na ulit." kahit naiinis ay pilit na pinanuod ko ang balita. ano bang problema ni Ike? at ano bang meron sa balita? Nasagot ang tanong ko ng magsimula nang magreprty ang news anchor.

Nakilala na ang lalaking umakyat sa isang billborad sa Super Avenue. Matatandaan na namataan ang lalaki na umaakyat sa billboard ni Reed dela Fuente kaninang alad-dose ng tanghali. Atr ngayon, makalipas ang isang oras ay nakilala na ang lalaking umakyat sa billboard na iyon, ito ay walang iba kundi si Reed dela Fuente, mismo. Pagkatapos magsalita ng babae ay ipinakita ang isang live coverage ng pangyayari sa mismong lugar. Oo, may lalaki nga sa billboard ni Reed at oo, bulto ni Reed ang nakikita ko sa telebisyon.

Takot, kaba at pag-aalala ang bumalot sa buong pagkatao ko. Ano ba ang pumasok sa isip ni Reed at inakyat niya ang billboard naiya? Tranga ba siya? Nababaliw o sadyang gusto na niang tapusin ang kanyang buhay? Nanginginig na hinarap ko si Ike.

"What are youy still doing there? Get the damn car!" agad namang tumakbo si Ike at kaagad ko naman siyang sinundan. Mabilis na sumakay ako sa kotse, nananalangain na sana hindi pa tumalon si Reed. Huwag naman sanang pasukin ng hangin ang utak nia at bigla na lang siyang tumalon doon. Kung saklali man na makababa ng buhay si Reed sa billborad na iyon. Babatukan ko sia ng bonngang-bongga.

"Why is he doing this?" frustrated na tanong ko. Bigla ay may naalala ako....

"Ano bang kailangan kong gawin para maniwala ka na mahal kita?" tanong ni Reed sa akin. Tumingin ako sa kanya at nagkibit-balikat.

"Ewan... tumalon ka sa billboard mo..."

"T*ng In*..." bigla ay napamura ako. "Bilisan mong magmaneho!" Naiiyak na sabi ko. Sh*t, Reed is doing this for me. I cannot belive it. Bubugbugin ko talaga ang gunggong na iyon pagnakababa siya ng billboard. Sana naman walang mangyaring masama sa kanya. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag tumalon nga siya sa billborad niya.

After for what seems like an Eternity, nakarating din kami ni Ike sa lugar. Mareami na ang miron, may pulis, may swat, may bumbero at isang damakamak na mga reporters.

"Excuse me!" sigaw ko habang pilit pinagkakasya ang sarili ko sa lawa ng mga taong nakapaligid sa lugar. nang makarating ako sa gitna ay namataan ko si Vince, si Anca at Cedrik. Great, naunahan na pala nila ako.

"I've been trying to call you." sabi ni Anca ng makita niya ako. Tiningala ko ang kinalalagyan ni Reed. Napakataas pala n g billboard niya. Ano bang ginagawa niya?

"Mr. Dela Fuente, Sir... maghunos-dili kayo, pwede natin itong daanin sa magandang usapan." bigla ay nagsalita ang pulis sa tabi ko. Tinitigan ko ang pulis at mabilis na kinuha sa kanya ang mega-phone.

"Oy! Rodencio! Ano bang problema mo? Bumaba ka nga dito?!" nanginging ang boses na isinigaw ko sa kanya. Laking gulat ko ng sumigaw si Reed. ang ungas may baon ding megaphone.

"Ashlee?! Ikaw ba iyan?!" tanong niya sa akin.

"OO, si Ashlee siya?!" singit naman ni Ike. Inirapan ko siya at saka binatukan. Muli ay kinausap ko si Reed.

"UNgas ka talaga. Bumaba ka nga dito?!" please naman..sana naman makinig siya.

"Mahal kita! Diba sabi mo maniniwala ka lang na mahal kita kapg tumalon ako dito! Mahal talaga kita!" ungas talaga siya. Naiiyak na nagsalita ako.

"Kung mahal mo ako, bababa ka dito!" pinahid ko ang mga luha ko. Nakarinig ako ng mga "oohhhss and ahhhs" galing sa mga miron. lalo akong nakadama ng inis.

"Mahal kita, Ashlee... sorry kung nasaktan kita ng maraming beses. Hindi ko kayang ipaliwanag kung akit hinayaan kong magnikha kang tanga pero ang alam ko lang noon, natatakot ako na baka pag sinabi ko na mahal kita, mawala ka na lang bigla. Lagi kong sinasabi noon na natatakot akong saktan ka, pero ang totoo, ako ang natatakot masaktan. Mahal na mahal kita! Maniwala ka nam an ansana sa akin.!" tuluyan na akong napaiyak. Its amazing how this man can play with my emotions. Shit talaga siya.

"Mahal kita... naniniwala ka na ba sa akin?"

"Does it matter now? Just get your damn ass down here, right now!"umiiyak na sigaw ko. Alam ko dapat akong matakot at mag-alala, pero sa kabila ng sitwasyon naming dalawa, masaya ako. Romatic... iyon ang tawag sa senaryo naming dalawa.

"Miss, bakit ba hindi mo na lang sabihin na naniniwala ka sa kanya at mahal mo na rin siya, para matapos na ang lahat ng ito ngayon?" Tinitigan ko ang babeng nagsalita.

"At sino ka nman para magsalita ng ganyan sa akin? Close tayo?" Laking asar ko ng iabot niya sa akin ang kanyang kamay at nagpakilala.

"Unica Hija Ocampo. Una for short." nakangiting sabi pa niya.

"Do i look like i care?" Muli ay tiningala ko si Reed. Sa pagkakataong iyon ay nakatayo na siya sa dulo ng isang debris. Muli ay sumigaw ako.

"Dammit! Reed! Don't jump!" but it was as if he didn't here me because he jumped! Huminto ang tibok ng puso ko. kasabay noon ang sabay-sabay na pagsigaw ng mga tao sa paligid ko. Napapikit ako ng mariin. at nagdasal kay bro na sana panaginip lang ang lahat ng ito. sana hin di ito nangyayari. Napadilat lang ako ng marinig kong nagpalakpakan ang mga tao. Bakit kaya? naang tingalain ko si Reed ay bukas na ang parachute na nasa likod niya at muling bumukal ang luha sa mga mata ko ng maintindihan ko ang mga salitang nakasulat sa parachute na suot niya. It says: I Love you, Elizabeth.

Papalapit ng papalapit si Reed sa lupa. Ilang minuto ang nakalipas ng tuluyan siyang makababa. he landed safetly and he walked towards me. True to my word, binatukan ko si Reed ng makalapit siya sa akin.

"Naniniwala ka na ba?" tanong niya, maya-maya. Sinampal ko sia.

"Ungas ka talaga! Pano kung napahamak ka? paano kung hindi buukas ang parachute na baon mo eh di sana pinaglalamayan ka na ngayon. kahit kailan talaga hindi ka nag-iisip!"

"Ashlee... hindi mo ba nakikita? Kaya kong gawing posible lahat ng imposible para sa'yo, ganyan kita kamahl. Kahit hilingin mo pa sa akin na tumalon ako sa Empire state building, gagawin ko, makita mo lang na totoo ang nararamndaman ko para sa'yo." Ano pa bang sasabihin ko? Naniniwala na ako eh. Maha ako ni Reed.

"Dapat sinabi mo na lang na mahal mo ako." natawa si Reed.

"Ginawa ko naman iyon diba? Pero hindi ka naniwala. Kaya ginawa ko ito. Imposible man pakinggan pero kaya kong gawin basta para sa'yo." Tsaka naisip ko, kailangan na nng happy ending ng love story natin. Masyado na kasing mahabang panahon ang nasayang nating dalawa." tumango ako. i couldn't agree more. Ang saya-sya ko. Kailan ba nangyari sa akin na lahat ng gusto ko ay natutupad? Ngayon lang yata.

"Tell me again that you love me." utos ko kay Reed. Dahan-dahan niang inilapit sa akin ang mukha nia.

"I love you...so much..." then after that, he bent down and kissed my lips. Hindi naman na kailngan pang magsabi si Reed ng kung ano-ano pang romantic words and sweet nothings. Tama na na ipagsigawan niya sa buong mundo na ako ang mha niya. After a while, Reed faced the reportes.

"You see this lady? I love her... And soon enough... she'll be my wife..." he lokked at me and put out a ring from his pocket. "That is, if she'll have me..."

"of course..." napapatango ako habang naiiyak. Nasabi ko na ba na ito ang katuparan ng love story ko. Hindi ko man hindiling pero perfect...iyon ang salitang makapalalarawan sa aming kwento... ang saya-sya ko.

"C'mon, lets get out of here..." Reed held my hand and we walked towards the sea of people that surrounds us both. Ang saya-saya ko. Sino ba nman ang mag-aakala na hahantong kami ni Reed sa ganito? parang kailan lang... kulang na lang ipapatay ko si REed dahil sa sobrang sakit na
idnulot niya sa akin.

"Ash.." tawag ni Reed sa akin..

"Hmmmnnn.." nakangiting tiningnan ko siya.

"Ilan ang gusto mong maging anak?" natatwang sabi niya."

"Lima... isang kambal tapos isang triplets...para lima pero dalawang bagsakan lang." napahalakhak si Reed, natawa rin ako. He squeezed my hand and i smiled back at him. I know after these day, Reed and I will start to live a happily ever after.