FOUR
I couldn’t sleep that night. I just coulnd’t erase that memory of Robi. Bakit ba siya nandito? Bumalik siya, I should be happy pero bakit ganoon? bakit hindi ko magawang maging Masaya? Bakit parang mas lumalaki pa ang hole sa puso ko. Ni hindi niya ako kinausap, tiningnan niya lang ako. I waited for five years, limang taon akong nabuhay ng mukang tanga, kakaisip kung kailan siya babalik tapos all I got was a stare and a nod?
What the? Anong nangyari? I have spent many nights thinking what will happen after he comesback for me… sa isip ko, yayakapin niya ako ng maghipit, then he’ll say I love you, Ian and he will kiss me.. that same electrifying kiss that he left me years ago. Pero hindi iyon ang nangyari. He talked to the guys – we’ll except for James--- but he talked to them and he was glad to see all of them, pero bakit pagdating sa akin biglang wala? Ni hi or hello hindi niya nagawa…..
And the fact that I had to chase him all the way to the parking lot to beg for a one minute hug, kills me. He acted as if he doesn’t care at all. Nagmukha akong tanga. Nagmukha akong deperada.
And now, I feel so pathetic, alone and lost. I couldn't sleep. Naisip ko kanina kapag umuwi ako, tulog lang ang kakampi ko, dahil alam ko kapag natulog ako, panandaliang mawawala sa isipan ko si Robi. Pero sa tuwing pumipikit ako, nakikita ko iyong mukha niya kanina.... he was looking at me.. with those cold brown eyes.
I couldn't stand that, so instead of sleeping, I stayed outside my eyes, looking at the spot where Robi left me...
"Hey...." agad akong nag-angat ng mukha. Nakita ko si James, he was holding a cup of I don't know what's inseide of that... I just smiled at him.
"Hey yourself.." he sat beside me.
"Can't sleep?" tumango ako. Ipinantay ko sa aking mukha ang aking mga tuhod saka niyakap iyon.
"He's back..." I mumbled. Hindi siya sumagot. Tears started falling again. "He's back and he's not taliking to me..."
"Ian...." James looked at me. "Malay mo he's just waiting for the right moment..."
"Right moment?" I sighed. "He was there while I was singing. He saw me, he was looking at me. At the after party, he saw me too. pero ni hindi niya ako tiningnan." napasinghap ako. Ang sakit... sobrang sakit.
"Ian...." James moved closer and tried to hug me. I just looked at him.
"What you told me the other day... You weren't lying..." paniniguro ko. Muli ay hindi sumagot si James. Hinawakan ko siya sa balikat saka tinitigan, mata sa mata.
"I was just trying to protect you..." mahinang sabi niya. Lalo akong napaiyak. So it's true. Robi is engage. Ganoon na lang iyon? Pinaghintay niya ako ng mahabang panahon ------- five yeras to be exact tapos bigla malalaman ko na lang na engage na siya. Why would he do this to me?
Hindi na ba ako mahalaga oara sa kanya? he promised me forever. And even when he stopped calling and emailing me.. I still hoped and wished that he would fulfill his promise...
Pero sa tingin ko hindi na mangyayari iyon.
"He made me wait for nothing...." umiiyak na bulong ko. "Bakit ganoon? Naiwan ako.. ako nandito pa rin, naghihintay kung saan niya ako iniwan... naghihintay na tuparin niya ang pangako niya, pero magmumukha lang pala akong tanga. Nakakainis kasi kahit ganoon, mahal ko pa rin siya...kahit nasasaktan ako.."
"Suko ka na?" Ini-angat ni James ang mukha ko.
"No... ang sumuko pangit. Hindi naman ako pangit eh. Nasasaktan lang pero hindi ako pangit." pinahid ko ang mga luha ko. I took a deep breath. Hindi pa ako susuko---- hinding-hindi ako susuko. Marahil, engage na nga si Robi sa iba, pero alam ko na deep inside him, hindi niya pa nakakalimutan ang pangakong minsan niyang binitiwan sa akin.
"Iyon naman pala, huwag ka ng umiyak. Sa pag-iyak ka papangit niyan..." muling wika ni James. Kahit masakit ang puso ko ay hindi ko naman mapigilan ang hindi ngumiti. Magaan sa loob ko ang ngiting ibinigay ko kay Jaime. Ang ngiting iyon ay nauwi sa pagtawa.
"Thank you...." makahulagang sabi ko. James smiled. Ginulo niya ang buhok ko.
"Wala iyon, basta ikaw. Now, you better go inside. Uuwi na rin ako." nakangiting sabi niya. Sabay kaming tumayo. I waved him goodbye.
"Ingat ka..." nakangiting sabi ko. Kahit paano ay magaan na ang loob ko. Naba-bother pa rin ako because of the way Robi acted but, I guess that's just life...
I looked up in the night sky, and smiled. I tried looking for a star... then i sighed again... Hindi pa ako susuko... I will try everything para maalala ni Robi ang pangakong binitiwan niya...
"I'm going to wait for you, even if it takes forever.." yeah... that's what I said years ago... and I'm still doing that....
___________
"Kinakabahan ka ulit?" nakangiting tanong sa akin ni Anton. Noong gabing iyon, may gig ulit kami. This is out first gig after the launch of the new Neon. And just like the first time, kinakabahan pa rin ako.
"Hindi naman na.,..." I just said. Kinuha ko mula sa bagpack sa tabi ko ang drumsticks na bigay sa akin ni Robi. Pinaglaruan ko iyon sa aking mga kamay.
Robi.... I sighed. Dalawang gabi na akong walang tulog. At dahil iyon sa kanya. I couldn't sleepo because I can onbly think of him and that moment we had on the parking lot. Bakit niya ba iyon ginawa? Kahit naman sabihin ko na handa kong gawin ang lahat para lang makuha ulit ang pagmamahal niya kung hindi ko naman alam kung paano sisimulan, anong magagawa ko. i;m not even sure kung may natitira pang pagmamahal si Robi para sa akin.
And the fact that i know that he's now engage with someone, kills me...
Parang gustong huminto ng pagtibok ng puso ko. I spent five years, waiting for him and now that he's back, he doesn't care anymore.
"Ian..." James called me. I looked at him. He was trying to fix his tie. He looked stupid. "Pakiayos naman... hindi ko maayos eh." tumayo ako at saka lumapit sa kanya.
"You look stupid.." napapangiting sabi ko.
"We'll as long as my stupidity can make you smile, walang problema..." natawa naman ako. Nakakatuwa talaga si James. He's like my personal Yi Jeong... he makes me feel special and loved everyday.
"Robi, pare..." naninga ang likod ko ng marinig kong nagsalita si Zach. Robi... he's here? Why is he here? Bahagyang lumingon ako, nakahawak pa rin ako sa necktie ni James.
Si Robi nga, nakipagkamay siya kay Zach, pati na rin kay Anton. He even smiled at them.
"Where's Rika?" nagtatakang tanong niya.
"At home, hindi ko na pinapunta baka mapagod.... You know, the baby?" napatango naman si Robi. I looked away. Hindi na naman niya ako pinansin. So ngayon, tinatanong ko muli ang sarili ko, paano ko sisimulan ang plano ko kung hindi ko alam kung anong gagawin ko.
"Aw, that's too tight." reklamo ni James. Napakagat-labi ako.
"Sorry..." nakangusong sabi ko. Patuloy kong inayos ang tie ni James... tama ganito na lang muna, para hindi rin ako magkaroon ng dahilan para tingnan siya.
"Hoy! Mamaya na kayo mag-best friend moment. May nagseselos oh..." saway sa amin ni Zach. Hinawakan ni James ang kamay ko at ibinaba iyon.
"Talaga? Sino naman?" kunway tanong pa niya.
"James..." pasimpleng siniko ko pa ang gunggong na nasa tabi ko.
"Hey Robi, si Ian oh.." napatingin ako kay Anton. he was grinning. I just smiled. Robi nodded at me, pagkatapos ay binalingan niyang muli si Anton....
Kailangan ko yatang magsalita, pero ano naman ang sasabihin ko? I was about to open my mouth when suddenly a girl in a beautiful green dress put her hand aroud Robi's arm and kissed him on the cheeks.
"Hey, Robi... missed me?" nakangiting sabi niya. My world fel apart when I saw Robi put his arms around the girl's shoulder.
"Guys, this is Irish, my fiance." my mouth fell open. Siya pala ang fiance ni Robi. This Irish girl, this pretty, sophisticated, elgant looking lady is Robi's fiance. She's really really pretty...
"Hi... Robi told me so many things about you guys..." nakangiting wika niya. Silence fell in the room. No one dared to talk. I even caught Zach taking a quick glance at me.
Yes, I felt like crying... i felt like breaking down and crying my heart out...
Pero kung gagawin ko iyon, mas lalo lang akong magmumukhang tanga.
So I did the less embarassing action. I walked out. And while I was walking out, I let my tears fall...
That's just it? Five years of waiting, he comes back with his fiance just to break my heart?
Unfair....
_______
I started running like there's no tomorrow. Hindi ko rin maintindihan kung bakit bigla akong tumakbo. It was as if i was trying to get away from that place, I was trying to get away from Robi and his beautiful fiance.
Masakit ang katotohanan na hindi na siya sa akin. Hindi ko matanggap na matapos niya akong paghintayin ng ilanga taon ay bigla na lang ganito ang mangyayari.
"Aray! Miss ano ba?" rekalamo ng isang babaeng nabagga ko. Hindi ko siya pinansin, nagtatatakbo ako paalis sa lugar na iyon, patungo sa isang lugar kung saan masasabi ko na malayo ako sa nakakasakit na katotohanan.
"Ian! Comeback here!" It was Robi's voice. Tila huminto ang pag-inog ng mundo ko ng marinig ko ang boses niya. I looked back and I saw him chasing me. Tumatakbo rin siya, ngayon dalawa na kaming mukhang tanga.
"Adrianne!" malakas na sigaw niya. Hindi pa rin ako huminto. I kept on running away from him.
"Ouch!" isang batang lalaking may hawak ng takatak ang sumigaw. "Ano ba miss?" tumitig siya sa akin at agad naman siyang natigilan ng makita ang mga luha sa aking mata.
"Ano? Bakit? Ngayon ka lang nakakita ng babaeng umiiyak habang tumatakbo?" humihikbing tanong ko sa kanya. Mukha akong tanga. At marahil iyon din ang iniisip ng batang iyon sa akin. Maya-maya ay naramdaman ko ang mainit na palad ni Robi sa aking balikat.
"Sorry, boss... medyo nakainom na kasi siya..." paghingi niya ng tawad sa bata. Tinabig ko ang kanyang kamay.
"Nakainom? Ni hindi ako umiinom! Ano bang sinasabi mo!?!" bigla ay tinakpan niya ng kamay niya ang bibig ko. Nanlaki ang mga mata ko.
"Excuse us..." hinatak ako ni Robi. "Ano bang problema mo? Bumalik ka na doon sa bar para makatugtog na kayo."
"Hindi ako babalik doon. Kung gusto mo ikaw na lang." naiinis na sigaw ko.
"Kung babalik ako ng hindi ka kasama, the guys will kill me." galit na pahayag niya. So that's why he chased me. Sinundan niya ako dahil sinabi sa kanya nila Anton na sundan ako. He didn;t chase me because he wants too. he did that because the guys told him to do so. Sinuntok ko siya sa balikat.
"Bumalik ka na roon." muli ay tinalikuran ko siya. Tinahak ko ang daan patungo sa over pass. Bahala na kung saan ako makakarating ngayon, basta kailangan kong makalayo sa kanya.
"Ang alien mo talaga!" narinig kong sigaw niya habang sinusundan ako. "At saan ka naman pupunta ngayon? You accepted James' offe to be a Neon tapos ngayon aalis ka na lang? Ni hindi ka pa tumatagal ng isang buwan may hangin na diyan sa ulo mo?" gigil na gigil na sigaw niya sa akin.
Narating namin ang gitna ng overpass. That was when i looked at him.
"What?" He asked. I gave him a dark smile.
"Tatalon ako dito. " mariing pahayag ko. I looked down the over pass. Busy street, maraming sasakyan, may truck, bus, kotse at mga taxi. Muli ay binalingan ko si Robi. Kunot na kunot ang noo niya.
"Ano?" sigaw niya sa akin. "Tanga ka ba?"
"Tatalon ako dito. Kapag nabuhay ko ibig sabihi may purpose pa ang buhay ko, pero kapag namatay ako, eh di bye-bye Ian na..."
"Adrianne!" nangigigil pa rin siya. Umiling ako. Hinarap ko ang mga bakal na naroon upang magsilbing harang. Daha-dahan kong inilagay ang mga paa ko roon. I glanced at Robi. Naroon pa rin siya, nakatingin tila hindi makapaniwala na gagawin ko nga iyon.
"Bye Robi..." I said, then i acted as if I'm gonna jump. I counted one to three, nakaramdam ako ng kakaibang saya nang bigla akong hatakin ni Robi pababa.
"Alien ka oo, pero hindi accepted sa lahi ninyo ang suicide." naiinis na sigaw niya sa akin. Bigla akong ngumiti. Maiiyak yata ako sa sobrang kasiyahan.
"What?" angil niya sa akin.
"You saved me, that means you still care. You called me an alien, hindi mo pa ako nakakalimutan." kulang na lang ay magtatalon ako sa tuwa... Robi still cares. May posibility pa na mahal niya ako... Nagtiim ang kanyang mga bagang.
"Don't you ever do that again!" muling angil niya. Tinalikuran niya ako at saka tuluyang umalis.
He still cares... napangiti ako. Tama... I will do everything para mabawi si Robi... lahat-lahat...
No comments:
Post a Comment